اوحدالدین مراغه‌‌ای به‌خواست خواجه غیاث‌الدین، فرزند خواجه رشیدالدین فضل‌الله، برجسته‌ترین اثر خویش، منظومه جام‌جم، را به نام سلطان ابوسعید سروده است. روابط معنوی و فرهنگی اوحدی با شاعران قبل و بعد از خود نشان می‌دهد که وی حلقه‌ای از حلقه‌های زنجیره فرهنگی ـ عرفانی ـ اعتقادی ایران بوده است. از آثارش پیداست که در علوم دینی و عرفانی استغراقی عظیم داشته و به نوعی از تعلیمات شیخ اکبر محی‌الدین عربی با واسطه بزرگی چون صدرالدین قونوی بهره می‌برده است. در مجالس‌العشاق سلطان حسین بایقرا آمده است که وی یکی از هجده مریدی بود که در محضر قونوی فصوص‌الحکم شیخ اکبر را می‌خواندند.